Zagłębiamy się w uliczki mediny, trzeba znaleźć jakiś hotel. Magda miała kilka nazw spisanych, więc idziemy na poszukiwania. Jak się okazuje, połapać się w tych malutkich uliczkach nie jest wcale tak łatwo. Napatoczył się jakiś młody koleś, który twierdził, że wie, gdzie to jest i koniecznie chce nas zaprowadzić. OK, idziemy za nim. Przeprowadził nas przez pół mediny, wciąż twierdząc, że to już niedaleko, hihi.
I mimo, że plecak ciąży, to cieszę się z tego spaceru, chłonę wszystko dookoła, świat to przecież niezwykły. Jedna z uliczek po drodze jest w remoncie, przejść trzeba po deskach, jedna osoba ledwie się mieści, a obok rozkopana dziura ;) Od początku takie przygody, podoba mi się jeszcze bardziej :)
W końcu znajduje się uliczka i jeden z polecanych hoteli, wchodzimy. Nie wiem, jak to możliwe, ale podoba mi się jeszcze bardziej bardziej, ściany i podłoga hotelu wyłożone płytkami w kolorowe wzorki, w środku dziedziniec, do którego zagląda niebo :) Siadamy na tym dziedzińcu i debatujemy, jaki plan na jutro. W końcu zapada decyzja, że jutro z rana ruszamy w trasę.

We

W tym czasie nasz 'przewodnik' nie daje nam spokoju, po drodze przyłączyło się do niego dwóch innych i każdy z nich chce kasę. Pokazuje jakie to on ma brzydkie ciuchy (a ma je całkiem ładne szczerze mówiąc), że tyle się napracowali, że pół godziny nas prowadził (a można to było zrobić w pięć minut ;) ). Magda daje mu 10dh, ale to dla niego za mało, koleś rzuca się i złości, robi się mała awantura, recepcjonista śmieje się pod nosem. W końcu koleś bierze te 10dh i znika, uff, pierwsze zderzenie z tutejszą rzeczywistością, ale i nauczka na przyszłość ;)
Zostajemy w hotelu, Essouira się nazywa, wypada po 60dh za noc. Pokoiki mamy całkiem ładne, bierzemy szybki prysznic i idziemy w miasto.

In the meantime