Od rana na niebie jakieś chmury, więc decydujemy się pojechać do Achtopolu. Do sklepu i wrzucić kartkę do skrzynki, a przy okazji pozwiedzać.
Jest tu senny porcik, w którym kołyszą się łódeczki o wdzięcznych nazwach. Jest Tajfun i Wydra i Albatros. Na molo pełno sieci, a rybacy na nabrzeżu siedzą i coś tam z nimi robią.

There are clouds on the sky since the morning so we decide to go to Ahtopol. To a shop and to send a postcard and to sightsee by the way.
There's a drowsy little port with boats with charming names swaying on the water. There is Typhoon and Otter and Albatross. There are many nets on the pier, and the fishermen on the coast sit and make someting with them.

Na drugim końcu cypla jest stara grecka szkoła i mały kościółek, zamknięty zresztą. Urzekają mnie niebieskie barierki, w kształcie słoneczek i rybek, to chyba jeszcze pamiątka z dawnych czasów, część jest wymieniona na nowe i te są już zwyczajne.
W ogóle miasteczko jest takie senne, choć ludzi widać. I wszędzie te figi... Czasem mam ochotę zakopać się w takim miejscu na dłużej, żyć tak sennie jak wszyscy, zapomnieć o problemach, zajadać codziennie świeże owoce i warzywa... i banicę...

On the other side of the cape there is an old greek school and a small closed church. I like the blue barriers in shapes of suns and fish, it's a token of old times I guess, a part of them is new but not shaped.
Well, the town is so sleepy although I can see people. And figs everywhere... Sometimes I feel like staying in such a place for a longer time, to live as drowsy as everyone, to forget about problems, to eat fresh fruits vegetables everyday... and banitsa...