12:00 Uliczki piękne - prawie jak pod murami w Salonikach! Po drodze widzieliśmy wieżę wiatrów. Wiaterki śliczne. I znów zbyt mało czasu, by choć obejść ją dookoła! Ech, muszę tu jeszcze kiedyś wrócić!
Zostawili nas na pól godziny pod katedrą. Weszłam do środka. W cerkwiach zawsze najbardziej fascynują mnie miejsca, gdzie zapala się świeczki. Głupio mi jednak było wyciągać aparat, bo kilku popów tam było.
Większość ludzi, zmęczona, przysiadła sobie na placu, a ja zagłębiłam się w uliczki. Wszędzie pełno malutkich sklepików. Dotarłam na piękny placyk, cały przykryty gałęziami drzew, pod którymi rozgościły się stoliki kawiarenek. Na szczęście się nie zgubiłam, moje wyczucie kierunku znów się sprawdziło.
12:30 Gnamy w kierunku parlamentu na zmianę warty.

There

13:30 Mam zdjęcie z gwardzistą :) Oni muszą stać przez godzinę jak słupy soli! Nie wolno im się ruszyć choćby nie wiem co. Ani żeby się podrapać ani żeby otrzeć pot. Mają nawet specjalnego gościa, który poprawia im frędzle przy nakryciach głowy (i odgania zbyt nachalnych turystów, hihi).
Zmiana warty to niesamowite i bardzo wymyślne widowisko! Gwardziści podnoszą wysoko nogi wykonując przy tym prawie baletowe ruchy. A w międzyczasie turyści prawie im na plecy włażą, he he. Ludzie się śmieją (bo z drugiej strony, fakt, trochę komicznie to wygląda), a oni muszą zachować kamienne twarze. Naprawdę warto było to zobaczyć!

There

14:00 Tasula zabrała nas jeszcze do ogrodów. Myślałam, ze przejdziemy nimi choć kawałek, a tu nici, weszliśmy tylko na chwile, tyle co pstryknęłam kilka fotek z zegarem słonecznym i palmami (te palmy to już w ogóle przeszły wszelkie moje oczekiwania, są chyba wyższe od mojego bloku!). Pięknie!
Ostatnim punktem programu była świątynia Zeusa i luk Hadriana. I znów szkoda, ze nie weszliśmy tam do parku, żeby przyjrzeć się bliżej powalonym kolumnom. Widziałam je co prawda przez dłuższy obiektyw z Akropolu, ale to nie to samo co z bliska.

There

15:00 (w drodze powrotnej) Ach, Ateny! Jak tylko będę miała okazję, wrócę tu jeszcze, żeby obejrzeć je dokładniej. Męczyliśmy się w autokarze prawie siedem godzin, ale warto było! Niesamowite przeżycie chodzić po Akropolu, dotykać kamieni, które ktoś wyrzeźbił tak dawno temu, oglądać figurki sprzed kilku tysięcy lat!
Najstarszy kościół w Poznaniu jest z czternastego wieku bodajże, tutaj byłby on młodziutki i nikt by się nim nie zachwycał! To było naprawdę niesamowite przeżycie!

There