Niestety na głównej drodze już tak pięknie nie jest. Same tiry, jakieś sklepy ponoć bezcłowe, ruch jak diabli, zero przyjemności z drogi.
Na szczęście czekało na nas jeszcze jedno piękne miejsce. Trochę trzeba się pospieszyć, bo nie wiemy do której Rilski Monastyr jest otwarty. Znów już zmęczeni jedziemy przez małe senne miasteczka. Sam monastyr jest już trochę w górach, na wysokości 1147 m n.p.m., więc znów droga była kręta.

We drive up from Melnik

Ale warto, bo monastyr jest piękny. Rożenski jest mały i cichy, ten jest wielki, okazały i kolorowy. Na zdjęciach nie da się zobaczyć jego uroku. A przy tym powoli się wyludnia, słonko nisko, więc turystów prawie już tu nie ma. I dobrze, bo to chyba najlepsza chwila, żeby docenić to miejsce. Z górnych pięter widać okoliczne góry. Cudnie! Tak bardzo nie chce się stąd jechać! I znów żal, że nie ma czasu wejść na którąś górę i stamtąd go zobaczyć. Stąd mój obiektyw nijak nie daje rady objąć całości ;)

We

Budynki, które oglądać można dziś pochodzą z XIX wieku (odbudowane po pożarze), choć sam klasztor istniał już o wiele wcześniej, bo w dziesiątym wieku. Obiekt jest wpisany na listę Unesco. W Bułgarii monastyrów jest wiele, ale ten jest chyba najbardziej znany i najczęściej umieszczany na pocztówkach czy kalendarzach.
Założony przez Iwana Rilskiego, tego który jest na monecie jeden lev. Jedna z nich na stałe siedzi w moim portfelu, tak, na szczęście ;) Św. Iwan co prawda mieszkał w jaskini niedaleko, a sam klasztor został wybudowany przez uczniów, którzy przybywali do niego na naukę. A dziś spoczywają tam jego relikwie. Monastyr został zniszczony podczas wojny z Turkami, później odbudowany. Pomagali w tym członkowie kościoła rosyjskiego, mnisi z Góry Atos i Rossikonu, a także sułtan. Hmm, co Turcy zniszczyli, to później pomogli odbudować... Już choćby ten fakt dowodzi, jak duże znaczenie miał monastyr w ówczesnym świecie...

Rila Monastery, Ivan of Rila